Afscheidsdienst Regenbooggemeente

Op 6 februari namen we geen afscheid van het gebouw, maar wel van de gemeente van de Regenboog. 

Voorganger Wil Bettenhaussen memoreerde met behulp van foto’s de geschiedenis van deze wijkkerk, waarvan de eerste steen werd gelegd op 31 oktober 1997. De hervormde gemeenteleden hebben veel liefde, tijd en geld geïnvesteerd om deze kerk te realiseren. De naam De Regenboog past op verschillende manieren heel mooi bij deze gemeente:

• Als eerste het teken van het verbond dat God met de mensen heeft gesloten.
• De naam staat ook voor de veelkleurigheid van de gemeente.
• En als derde argument staat de kerk in een wijk waar namen van groen, geel, wit, blauw en nog veel meer voor komen.

In december 2002 is De Regenboog verbouwd, omdat de hervormde en gereformeerde broeders en zusters samen één gemeente gingen vormen.
In 2018 is de kerk prachtig opgeknapt, waarbij weer veel gemeenteleden zich hebben ingezet.

Afgelopen jaren ontstonden steeds hechtere samen-werkingsverbanden tussen De Pelgrimskerk, de Oase en de Regenboog. Wat er uiteindelijk toe geleid heeft dat we vanaf nu officieel één gemeente zijn. In dit huis van God gaan gezinsleden uit de drie wijken samen een nieuw gezin vormen.
In de viering is gelezen uit een brief van Paulus: 1 Thessalonicenzen 5: 12-19. De eerste aansporing van Paulus is “leef in vrede met elkaar” en de laatste die we lazen is “doof de geest niet uit”. Hoe kunnen we dit waarmaken? Wat hebben we daarvoor nodig?

Het thema van de viering was dan ook: “Welke bagage krijgen we mee?”, want de weg die we met elkaar gaan afleggen maken we zeker niet met een lege rugzak maar met teksten die ons aanmoedigen en liederen die ons opgewekt maken. Aan het einde van de dienst hebben ook wij het liturgisch centrum leeg gemaakt. Op deze manier hebben wij ruimte gemaakt voor de symbolen die onze nieuwe medebewoners mee zullen brengen uit hun voormalige kerkgebouwen.

De bezoekers kregen een “rugzakje” mee met de aansporingen van Paulus. We gaan als gemeente een nieuwe periode in. Wij gaan op reis langs de weg van verlangen. Ga met ons mee langs de beelden van hoop!

Janny Vinke